Was vroeger alles beter?

[Robert van Weersch]

Was vroeger alles beter?
Nee, zeker niet. Tot recentelijk maakt ik nog wel eens muziek met Voyetra Sequencer Pro, in DOSbox, gekoppeld via een virtuele driver aan een VST, die weer een virtuele incarnatie is van een jaren '90 WaveBlaster extension board van Yamaha, de DB50XG. Omslachtig, vaak onstabiel maar wél een vrij origineel XG geluid. Leuk voor simpele MID, zelfs nog een beetje sysex, maar geen samples of zo. De hele applicatie paste vroeger op een 3.5" diskette.

Sind enkele maanden gebruik ik Bitwig Studio. Een moderne DAW waarin je klassiek MIDI sequencing kunt doen, maar verder alles zit wat maar enigszins denkbaar is. En nog veel meer... Honderden modulaire effecten, modelators, modulaire synths, samplers, filters, drum machines, duizenden wave-samples en MIDI-templates. Allemaal voorzien van een idioot gebruiksvriendelijke workflow. Daarnaast kun je ook nog gewoon VST 2 en 3 gebruiken en ook via in/outputs koppelen aan alle Bitwig modules. Momenteel vreet de applicatie, met alle modules en nog enkele tientallen VST's en samplepacks, zo'n 600 GB van mijn SSD op. Ondanks die zware impact, wil ik echt niet meer terug naar de DOS applicatie, want in Bitwig maak ik letterlijk 10 keer sneller een muziekstuk en het klinkt ook nog eens veel beter. Daarbij kan ik de hele comping en endmix er in doen, iets wat ik in de andere app in een losse audio-editor moest doen.

(trouwens, ik heb deze songs ook op mijn Soundcloud account staan, mocht je willen weten hoe het klinkt )


Maar dan kijken we naar games. En muziek. Tegenwoordig zijn de AAA-games tientallen GB's groot, voorzien van 4k+ beeldkwaliteit, 7-kanaals surroundsound en ga zo maar door. Laatst speelde ik echter weer eens Monkey Island 1 & 2, waar ik geswitched heb tussen de klassieke versie, zonder spraak met Roland MT32 muziek en de verbeterde versie met spraak en pre-recorded soundtrack.
En wat heb ik genoten. Wat een heerlijke tijdloze games zijn dit toch. Super verhaal, eenvoudige gameplay, simpele maar effectieve graphics en een idioot goede soundtrack, zeker als je bedenkt dat een MT32 nog uit de jaren 80 komt. En de game is slechts een paar MB groot. Wat dat betreft verlang ik wel eens terug naar die tijd...

 

[MSDOS Retro]

Ik verlang sws wel terug naar die tijd. En dan bedoel ik de games zoals ze toen waren. Ik moet er niet aan denken remakes van Doom, Quake, Wolf3D oid te spelen.

Ik ken het gevoel van vroeger nog erg goed, toen ik bijvoorbeeld een 8086/8088 kreeg... Ik was al om 5 uur wakker, en probeerde zo vroeg mogelijk achter de PC te gaan. Space Commanders, Grand Prix Circuit, Paratrooper, Barbarian, Into the Eagles Nest, Mamba en zal nog wel enkele vergeten zijn.

Mijn ouders gingen wel eens op bezoek bij kennissen, en elke keer gingen er floppy's mee, en ze kwamen beschreven met nieuwe games terug. Hun zoon had er echt veel verstand van in die tijd.

Maar elk weekend voelde weer hetzelfde en stond ik zo vroeg op. De games waren leuk, je moest dingen zelf uitzoeken, 1 tot max 3 x dood en je kon helemaal opnieuw beginnen vanaf de 1e level.
Eigenlijk is dat al een beetje vernaggeld door savegames. Het is natuurlijk mooi om iets te kunnen opslaan omdat je moet stoppen... Maar een savegame gebruiken voor een grote actie in bijvoorbeeld Wolfenstein voor je een baas om zeep helpt is alweer een beetje "nep".
En ja ik deed dat ook, maar ergens is heel de spanning daardoor uit de game. Ben je dood: esc - load game: enter -enter en je staat weer vrolijk oog in oog met je tegenstander.

Ik mis gewoon heel de spanning in hedendaagse games. In Rise en Shadow of the Tomb Raider ben ik al wel 50x dood gegaan. (Slechte controller gamer) En in ravijnen gepleurd. Maar boeiend, de game laad weer naar je laatste checkpoint.

En dan bijvoorbeeld een nieuwe PC....
Vroeger stond ik daarvoor gerust om 5 a 6 uur op, of lag al wakker ruim van tevoren. Als ik nu een nieuw systeem zou komen, bekommer ik me er eigenlijk niet om. Ok het is nieuw, maar die ervaring van toen zal ik met een nieuw systeem nu nooit meer beleven. Ook mede doordat het toen de 1e, 2e en 3e pc was uiteraard... 2x8088, en 486... Maar dat gevoel ik bij elke PC steeds meer afgezwakt. En dat gevoel heb ik bij games ook.. leuk, maar niet uitdagend meer. Singleplayers waar je gewoon voorgekauwd wordt waar je heen moet. Een game zou daar zonder misschien wel 2 tot 3x langer duren.

En zo herinner dat ik in mijn schoolperiode ook computerles kreeg. Toen kwam er nog echt een "computerbus" voor school rijden, en ging je met een deel van d klas die bus binnen en kreeg je les. Hoe je een floppy moest kopieeren of een bestandje overzetten. Verderop in de lessen ging je bezig met een kaartenbak/database aanmaken.
Ik vond die lessen altijd heel leuk.

Tuurlijk zijn er tegenwoordig betere en snellere alternatieven. Dit om alles zo produktief mogelijk te maken.... Maar is het ook allemaal leuker geworden? En daar zeg ik volmondig NEE op. Windows vernaggeld, AI zooi waar ik weinig vertrouwen in heb. Je hele prive wat door hacks op straat komt te liggen... Internet is leuk, maar tot een bepaald punt...

Maar ik dwaal af.
Voor mij was het vroeger wel beter... En vandaar dat ik mij ook meer vermaak met Retro PC's.
Verzamelen, hier en daar opknappen en verfrissen(retrobriten) lekker rotzooien en gamen in DOS/Windows 3.11 t/m Windows 7 (Offline) en even weg van alles daarbuiten.

En dan lees je soms mensen: "maar dat kan ook in DosBox..."
I.m.o is dat maar misschien 5% van de hele beleving. Een oude HDD of floppy horen booten, en heel de PC op zich met een oude CRT, monochrome amber of groen... Kan geen TFT scherm tegenop.
Ik heb nog wat PC's die niet helemaal period correct zijn, en daar stoor ik mij dan ook wel aan en zijn dingen die ik nog veranderd wil hebben voor de mooiste ervaring...

 

[Robert van Weersch]

Ik vermoed dat ik wat ouder ben dan jij (51), want op mijn middelbare school waren er precies 2 computers en die waren voor de natuur- en wiskundelabs. Computerles heb ik nooit gehad op de middelbare. Daarna ben ik dan wel weer HBO Informatica gaan doen.

Ondanks mijn leeftijd, en mijn hunkering voor nostalgie, kan ik echt wel bepaalde nieuwere versies waarderen. De nieuwere Doom(s) (vanaf 2016) vind ik echt wel erg goed. Leuk verhaal, uitstekende gameplay, machtige graphics en een pompende soundtrack. Alleen al die laatste laat je hartslag stijgen En ook de Tomb Raiders heb ik allemaal gespeeld. Op een dikke PC met muis+keyboard, want controllers vind ik ondingen. Zoiets als Rise of the Tomb Raider heb ik geprobeerd zo complete mogelijk te krijgen en daar ben ik zeker 120 uur mee bezig geweest.

Maar wat ik herken is de anticipatie en waardering voor hard- en software. Ik kocht mijn eerste computer, een Philips MSX met taperecorder, toen ik 14 was. Ik had daar 3 jaar voor gespaard. Mijn eerste PC kocht ik toen ik 19 was (vele uren vakken voor gevuld bij de AH). Games verkreeg je illegaal, via school of een zogenaamde computer club, in een rokerig buurthuis op een druilerige zaterdagmorgen. En daarna zat je de hele zondag de buit door te spitten, één voor één per tape of disk. Je had simpelweg meer waardering omdat het spul enorm duur was en het aanbod veel lager.

Ondanks die nostalgische gevoelens zou ik niet meer naar die situatie terug willen. Ik speel regelmatig MSX games, op BlueMSX, waardoor ze binnen een seconde laden, in plaats van 2 minuten op tape, en je op elk moment de processor state kunt saven, waardoor ik nu games heb kunnen uitspelen, wat vroeger niet lukte ondanks 200x dood gaan... Ook zou ik echt geen oude PC meer willen gebruiken wegens het geluid van de fans en HDD, maar ook de traagheid. Mijn PC is fluisterstil (grote lage RPM fans, alleen SSD's), zelfs als ik zoiets als Doom Eternal op 3440x1440@60Hz (Ultra) speel. Ik heb een hekel aan het geluid van fans Ook heb ik een hekel aan wachten, dus ik vind het fijn als een oude DOS-game instant laadt en ik niet tientallen secondes hoef te wachten.

Zo zie je maar weer dat iedereen een andere ervaring wil.